تبیین ویسکوزیته روانی براساس مدل فازی
گِرانرَوی ،لِزْجَت یا ویسکوزیته(به انگلیسی: Viscosity) به عنوان یکی از مفاهیم فنی و مهندسی مکانیک سیالات عبارتنداز مقاومت یک مایع در برابر اعمال تنش برشی. در یک سیال جاری (در حال حرکت)، که لایههای مختلف آن نسبت به یکدیگر جابجا میشوند، بهمقدار مقاومت لایههای سیال در برابر لغزش روی هم گرانروی سیال میگویند. هرچه گرانروی مایعی بیشتر باشد، برای ایجاد تغییر شکل یکسان، به تنش برشی بیشتری نیاز است. بهعنوان مثال گرانروی عسل از گرانروی شیر بسیار بیشتر است.( در تصویربالا گرانروی مایع بنفش بیشتر از گرانروی مایع نقره ای است) .
در مواجه با پدیده های روانشناسی ، ساختار سازمان یافته روانی فرد زمانی که دربرابر یک فشار روانی بیرونی قرار می گیرد ، اقدام به فرآیندی انعطافی متناسب با توان و ظرفیت شخصیتش جهت حل تعارض و تنش بوجود آمده می نماید. لذا میزان تحمل فشار و انعطاف و تمرکز قوا برای حل آرام مشکلات و مسائل پیش رو را بدون از هم پاشیدگی روانی ، می توان به " ویسکوزیته روانی " فرد تعبیر کرد . بدین معنا که فردی که می توان در برابر مشکلاتی پیرامونی خود و تنش هامحیطی از خود قابلیت نشان داده و به خودگردانی روانی دربرابر این پدیده ها نائل گردد نسبت به فردی که دربرابر همان میزان فشار روانی محیط از خود وا دادگی روانی نشان می دهد ، دارای ویسکوزیته بالای روانی تلقی نمود چرا که از استحکام بیشتر روانی برخوردار بوده و تنش های برشی جاری که همواره بدلیل جاری و سیال بودن روان انسان در مسیر تحول وجود داشته و بر لایه های مختلف شخصیتی وی تاثیر می گذارد با هم گرانروی روانی دربرابر پدیده های روانزا از خود واکنش موثری نشان دهد .
لذا پدیده ویسکوزیته روانی بدلیل سیال بودن روان آدمی در برخورد با پدیده های پیرامونی قابل تبیین است که خود می تواند بدلیل پیوستاری این تغییرات از مدل فازی نیز بهرمند گردد .
ویسکوزیته روانی بدلیل وجود هم گرانروی لایه های آن می تواند در تبادل با محیط پیرامونی اقدام به ایجاد معادلات دیفرانسیلی نماید که براساس ریاضیات فنی فازی قابل محاسبه و اندازه گیری است .
منبع:http://fuzzypsychology.blogfa.com/post/36(قنبري)