یکی از مسایل پیش روی روان سنجان وزن دهی به سوالات یا مقوله های سوالات یک آزمون است. زمانی که از وزن دهی صحبت می شود مسلما وزن ثابت به سوالات مطرح نیست بلکه وزن دهی افتراقی (Differential item weighting ) مورد نظر است. وزن دهی افتراقی سوال زمانی اتفاق می افتد که قصد داشته باشیم اثر سوالات در نمره کل متفاوت باشد. چندین روش برای وزن دهی به سوالات وجود دارد(گیسری و همکاران، 1981). یک گروه از این روش ها مبتنی بر زمینه های آماری می باشند، و روش های دیگر بر اساس یک ملاک بیرونی انجام می شوند. این روش ها به طور خلاصه عبارتند از:

 1.  پایایی سوالات محاسبه شده و سپس پایایی ها می توانند به عنوان وزن سوالات مطرح باشند. سوالات با پایایی بیشتر وزن بیشتری می گیرند.

 2.  در روش دوم از یک مقدار ملاک تعریف شده استفاده شده و سپس به این ملاک به سوالات بازگشت می یابد. بنابراین در این روش وزن های رگرسیونی پایه ای برای وزن دهی به سوالات مططرح می شوند.

3. روش دیگر به تحلیل عاملی بر می گردد. در این روش بارهای عاملی به عنوان وزن سوالات قلمداد می شود.

4. استفاده از ضریب همبستگی بین سوالات و نمره ی کل به عنوان عاملی برای وزن دهی استفاده می شود.

5. پایه و اساس وزن دهی نظریه و تئوری است. با توجه به تمرکزی که هر سوال روی موضوع مورد سنجش دارد و نظر متخصصان موضوع مورد نظر، به سوالات وزن داده می شود.