شبكه هاي اجتماعي و شبكه هاي عصبي

شبكه هاي اجتماعي و عصبي ويژگي هاي مشتركي دارند. در هر دو شبكه عناصر به عنوان واحد هاي يك گروه تاثير متقابل مي گذارند. عناصر در شبكه هاي اجتماعي انسان ها مي باشند و در شبكه هاي عصبي نرون ها. انسان ها از طريق وسايل ارتباط جمعي و يا از طريق سيستم هاي بيولوژي خود با يكديگر ارتباط برقرار مي كنند در حالي كه نرون ها از طريق گسترش دندريت ها و اكسون ها موفق به گرفتن و يا حذف پيام مي شوند. آكسون ها و دندريت ها به طور مستمر و پيوسته بعد از تولدشان رشد مي كنند و يا كاهش مي يابند اين در حالي است كه انسان ها در طول زندگي خود ارتباط برقرار مي كنند و اين برقراري يا حذف ارتباط ساختار روابط اجتماعي شان را شكل مي دهد. نرون ها دو دسته اند نرون هاي محلي يا نرون هاي دروني و نرون هاي فرافكن يا انعكاسي. نرون هاي دسته ي اول مانند مشاغل محلي و يا تعاملات بين فردي در يك محله مي ماند كه ارتباط تنها با همسايگان انجام مي شود. نرون هاي انعكاسي مانند اشخاص مهم مي مانند كه حوزه ي وسيعي از ارتباطات را داريند و محدود به يك حوزه ي خاص نمي شود. درخت دندريت در شبكه هاي عصبي به طور پيوسته ارتباطشان با آكسون ها را تغير مي دهند. انسان ها به طور مداوم ارتباطاتشان را از طريق برقراري ارتباط يا قطع ارتباط گسترش مي دهند. رقابت براي فضاي ارتباطي خيلي شديد است و موفقيت در پيدا كردن و حفظ ارتباط وابسته به اكتيو يا فعال بودن ارتباط دارد. اگر ارتباط غير فعال شود رابطه كاهش يافته و سيناپس هاي اجتماعي و يا عصبي از بين مي روند. فرضي كه مطرح مي شود اين است كه ساختار و هيئت كلي شبكه اعم از شبكه ي اجتماعي و يا شبكه ي عصبي، از لحاظ سرعت در مقايسه با اين كه چه عناصري از شكبه ارتباط برقرار مي كنند كندتر است.