اقدام پژوهي(action research)، در زمره روش هاي تحقيق توصيفي است كه در تحقيقات مربوط به تعليم و تربيت به منظور توصيف شرايط و پديده هاي مربوط به نظام آموزشي، بسيار مورد استفاده محققان قرار مي گيرد. از اين طريق مي توان مسائل مبتلا به آموزشي را شناسائي كرد و راه هاي كاهش اين مسائل را مورد بررسي قرار داد. اين روش براي اكثر معلمان در مدارس اين امكان را فراهم آورده است كه با توجه به تجربه هاي عملي خود در كلاس هاي درس، تحقيقات متنوع و بيشماري را انجام دهند و نتايج حاصل از آن را براي بهبود روند كار خويش به طور مستمر به كار گيرند. 

2.  تعريف اقدام پژوهي (پژوهش در عمل)

   پژوهش در عمل يا اقدام پژوهي نوعي مطالعه و بررسي است براي تغيير وضعيت نامطلوب و رسيدن به وضعيت تقريباً مطلوب و در نهايت بهسازي كارها در محيط شغلي و آموزشي. بنابراين بهسازي و اثر بخشي اقدام ها و عمل هاي افراد، هدف اصلي اين نوع پژوهش است.(اقبال قاسمي پويا، 1382) اين نوع تحقيق مي تواند بازخورد لازم براي بهبود مديريت واحدهاي آموزشي، فرايند ياددهي – يادگيري و نيز ارزيابي آموخته ها را فراهم آورد. مثلاً مشكلات فرايند تدريس بطور گام به گام در طول يك مدت معين و با استفاده از سازو كار هاي گوناگون پژوهشي(پرسشنامه، مصاحبه و غيره) مورد كندوكاو قرار دهد. يكي از برتري هاي اقدام پژوهي آن است كه پژوهشگر بر اساس نتايج بدست آمده مي تواند تعديل يا تغيير لازم را بلافاصله به عمل آورد.(بازرگان، 1372: 44) بنابراين در اقدام پژوهي توجه پژوهشگر معطوف به جنبه هاي عملي و پي بردن به چگونگي رفع مشكلات و مسايل آموزشي است.