در پژوهش علوم اجتماعي و در پيمايش ها روش ليكرت به فراواني به عنوان يك مقياس اندازه گيري براي اندازه گيري پاسخ ها استفاده مي شود. اين مقياس اندازه گيري روشي دارد كه ساخت و اجرا، كدگذاري و تحليل داده هاي پيمايش را تسهيل مي كند.
با اين وجود مشكلاتي در مورد مقياس ليكرت وجود دارد. بعضي از اين مشكلات كه به فرم هاي بسته پاسخ و شكل ترتيبي مقياس ليكرت مربوط اند عبارتند از تحريف اطلاعات واز دست دادن مقداري از اطلاعات. براي حل اين مشكلات مقياسي بايد گسترش يابد كه بر مبني نظريه مجموعه هاي فازي باشد. در مقايسه با روش ليكرت سنتي رويكرد ليكرت فازي مزايايي دارد از قبيل اجازه ي موافقت جزئي را به فرد پاسخ دهنده در روي يك نقطه ي مقياس مي دهد. از طريق اين مزيت در فرايند اندازه گيري مقياس جديد ليكرت فازي قادر خواهد بود بر مشكلات گمشدن اطلاعات و تحريف آنها تا حدي فايق آيد. يكي از معيارهاي موفقيت يك روش فازي تعريف مناسب و درست تابع عضويت است. انتخاب درست روش اختصاص مقادير عضويت منجر به اندازه گيري هاي صحيح و پايا مي شود.