سنجش و اندازه گیری

نمايش دانش يكي از اهداف در زمينه ي پژوهش ها ي روانسنجي است كه در سال هاي اخير به طور مبسوط مورد بررسي دانشمندان در حوزه ي روانسنجي قرار گرفته است. سيستم هاي خبره و آزمايشات مختلفي كه با سيستم هاي بصري كامپيوتري انجام مي شوند، مبتني بر رويكرد دانش محور است . بنابراين تحليل ساختار دانش يك روش شناسي پيچيده و مشكل است. در بين تحليل هاي سيستم پيچيده، مدل تفسيري ساختاري(Interpretative structural modeling ) بر مبناي نظريه ي گراف رشد يافت. اين نظريه به عنوان يك راه موثر در ساخت مدل هاي ساختاري سيستم هاي پيچيده است.  با اين وجود محدوديت هاي روابط دوتايي بين عناصر كاربرد آن را كاهش داده است. روابط دوتايي نمايشي از سيستم هاي واقعي نيست.
مدل فازي ساختاري (Fuzzy structural modeling) توسط تاكاسي و آماگاسا معرفي شد. اين مدل مي تواند به صورت سلسله مراتبي براي مسايل پيچيده ي چند گانه به كار رود. اين مدل مي تواند روابط دو گانه را به روابط فازي تبديل نماييد. اين مدل مي تواند در سيستم ها و رشته هاي مختلف به كار رود. اما كاربردهاي آن در حوزه ي روانسنجي و اندازه گيري زياد شناخته نشده است. ساختار دانش با توجه به دانش شخصي ذخيره شده و كاربردي شده مي تواند متغيير باشد. شخصي سازي تحليل ساختاري دانش يك روش شناسي روانسنجي مهم مي باشد.